Hep uzak olmanın zorluklarından bahsediyorum. Ama bazen de kaçmak için kullanmıyor muyum? Belki de uzak olduğum için bu uçurum kendiliğinden oluşuyor. Ne konuşacak şey kalıyor, ne bir ortak tanıdık. Bambaşka hayatlar yaşıyoruz. Veya sadece kötü zamanlarda gidilen bir yer olmasın diye gidemiyorum. Ölümlerle veya hastalıklarla bağdaştırmamak için. Ve bir zorunluluğa dönüyor gidişlerim. Kafamın estiği zaman veya özlediğim zaman diye bir şey kalmıyor. En yakının bile uzaklaşıyor veya sen uzaklaşıyorsun yakınına.
Ne derim gidersem, ne söylerim, ne konuşurum artık.
Tanımadıkları insanları anlatsam hayatımdaki, sıkılacaklar. Bir yeri anlatmaya kalsam bilemeyecekle güzelliğini ve kötülüğünü. Hep birlikte
olmadığımız zamanların anıları. Nereye kadar zevk verir, ilgi çeker. Bana anlatılanları ne kadar kayıtlı dinleyebilirim. Tanımadığım birinin ne yaptığıyla nasıl ilgilenebilirim.
Hatta zevklerimiz bile değişiyor.
Ortak neyimiz kalıyor eskiden başka. Ama yabana atılır gibi değil eski. Öyle şeyler yaşanmış ki. Aradaki denge nasıl kurulur. Nasıl yine birbirimizi severek ve kırmayarak birlikte oluruz. Bu mesafeler bizi mahvediyor.
Veya kaçıyorum. Biliyorum bana ihtiyacı var, veya yanında olmamı istediği bir an var. Ben gidebilecekken bile gitmiyorum. Neden? Veya ben çok yalnızken ve yanımda güvenebileceğim bir kişi ararken neden seni arayamıyorum. Başım sıkıştığında neden sana koşamıyorum.
Geleceğini söylediğinde hem sevindim hem sıkıldım. Bu kadar sevdiğin birinin geleceği haberini duyunca neden sıkılır insan. Gelince ne konuşacağını bilmediği için olabilir mi mesela. O kadar anlatmak istediğim şey var, ama geri gittiğinde beni düşüneceğin ve benim için üzüleceğin için anlatamıyorum. Ama ben bunları yaşıyorum, ne anlatabilirim ki başka. Veya nasıl yaşadığımı, neler çektiğimi, üzüntümü, sıkıntımı, kaygılarımı saklamam gerektiği için mi gelmeyeceğini duyduğumda az da olsa rahatladım.
Kim bilir bir daha ne zaman göreceğim seni.
Ve hepsinden önemlisi, eskiye dönüş yok biliyorum ama…
Ne zaman görüşürüm artık seninle, bir dahaki buluşmamıza neler yaşamış olurum saklanacak. Sen neler yaşamış olursun bana söyleyemediğin, ne kadar yorulmuş olursun, ne kadar özlemiş.
Bir daha birbirimizi görebilir miyiz gerçekten… Hayat kısa ve biz nelerle uğraşıyoruz…
Ne derim gidersem, ne söylerim, ne konuşurum artık.
Tanımadıkları insanları anlatsam hayatımdaki, sıkılacaklar. Bir yeri anlatmaya kalsam bilemeyecekle güzelliğini ve kötülüğünü. Hep birlikte
olmadığımız zamanların anıları. Nereye kadar zevk verir, ilgi çeker. Bana anlatılanları ne kadar kayıtlı dinleyebilirim. Tanımadığım birinin ne yaptığıyla nasıl ilgilenebilirim.Hatta zevklerimiz bile değişiyor.
Ortak neyimiz kalıyor eskiden başka. Ama yabana atılır gibi değil eski. Öyle şeyler yaşanmış ki. Aradaki denge nasıl kurulur. Nasıl yine birbirimizi severek ve kırmayarak birlikte oluruz. Bu mesafeler bizi mahvediyor.
Veya kaçıyorum. Biliyorum bana ihtiyacı var, veya yanında olmamı istediği bir an var. Ben gidebilecekken bile gitmiyorum. Neden? Veya ben çok yalnızken ve yanımda güvenebileceğim bir kişi ararken neden seni arayamıyorum. Başım sıkıştığında neden sana koşamıyorum.
Geleceğini söylediğinde hem sevindim hem sıkıldım. Bu kadar sevdiğin birinin geleceği haberini duyunca neden sıkılır insan. Gelince ne konuşacağını bilmediği için olabilir mi mesela. O kadar anlatmak istediğim şey var, ama geri gittiğinde beni düşüneceğin ve benim için üzüleceğin için anlatamıyorum. Ama ben bunları yaşıyorum, ne anlatabilirim ki başka. Veya nasıl yaşadığımı, neler çektiğimi, üzüntümü, sıkıntımı, kaygılarımı saklamam gerektiği için mi gelmeyeceğini duyduğumda az da olsa rahatladım.
Kim bilir bir daha ne zaman göreceğim seni.
Ve hepsinden önemlisi, eskiye dönüş yok biliyorum ama…
Ne zaman görüşürüm artık seninle, bir dahaki buluşmamıza neler yaşamış olurum saklanacak. Sen neler yaşamış olursun bana söyleyemediğin, ne kadar yorulmuş olursun, ne kadar özlemiş.
Bir daha birbirimizi görebilir miyiz gerçekten… Hayat kısa ve biz nelerle uğraşıyoruz…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder